Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΨΥΧΟΦΕΛΗ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ
ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ
[Για όσους δεν γνωρίζουν περι του Οσίου Συμεών του μυροβλήτου του Χιλανδαρινού, που από ηγεμών των Σέρβων έγινε μοναχός και αγίασε μαζί με την γυναίκα του Αγία Αναστασία, μπορούν να διαβάσουν εδώ:
για τις λεπτομέρειες]

Θεέ μου, Σ πο δέχτηκες τν θυσία το βραάμ, πο εδες μ συμπάθεια τν λοκαύτωση τν εφθάε, πο δν περιφρόνησες τ δρα το βελ, πο γι χάρη το Σαμουλ το (γαπητο) παιδιο Σου νέδειξες τν ννα προφήτιδα. Ατς Κύριέ μου, Κύριε, γι χάρη μο το δούλου Σου, δέξου τν ψυχ τς καλς μου μάνας.

Λάβε
πόψη Σου, Κύριε, τος κόπους κα τος μόχθους πο κοπίασε γι μένα. Θυμήσου, Κύριε, τος στεναγμος κα τ δάκρυα, πο χυσε, ταν φυγα π τ χέρια της πρς σένα. Θυμήσου, Κύριε, τος μαστος πο θήλασαν μένα τν ταπεινό, γι ν χαρε τ νιότη μου κα δν πήλαυσε. Δέσποτα, μ λησμονήσεις τι οτε γι μία ρα δν μποροσε ν μ ποχωρισθ κα μ ποχωρίστηκε γι πάντα. Θυμήσου, Δέσποτα, Σύ, πο τ ξέρεις λα, τι, ταν πρόκειτο ν χαρε π μένα, τότε τς στέρησα τν αυτό μου γι τ νομά Σου. Μ ξεχάσεις, δίκαιε, τος σπαραγμος τς καρδίας της τν μέρα πο κατέφυγα σ Σένα.

Γνωρίζεις Κύριε τ
ς γρυπνίες της κάθε νύχτα, νθυμούμενη τ νεότητά μου π τότε πο τν γκατέλειψα. Σ ξέρεις Κύριε, πόσες νύχτες μεινε υπνη, ζητώντας τ πρόβατο, πο κοιμόταν μαζί της. Μ λησμονήσεις φιλάνθρωπε τν πόνο πο συνεχε τν καρδιά της, ταν βλέποντας τ νδύματά μου λιωνε, διότι δν βλεπε πλέον τ μαργαριτάρι της πο τ φοροσε. Θυμήσου Δέσποτα, τι τς στέρησα τν παρηγορι κα τ χαρ κα τν γαλλίαση, γι ν πηρετήσω σένα, τ δικό μου κα δικό της Θε κα Δεσπότη τν λων.


Στε
λε της γγέλους πο σζουν τν ψυχή της, π τ πονηρ πνεύματα κα τ σκληρ θηρία το έρα τούτου, πο πιχειρον ν καταπιον σους περνον νάμεσά τους. ξαπόστειλε σ᾿ ατν Κύριε, Κύριε, σχυρος φύλακες, πο θ πολεμήσουν κάθε κάθαρτη δύναμη, πο θ τ συναντήσουν κα χωρς λύπη κα βάσανο, Θεέ μου, δσε ντολ ν διαχωριστ ψυχ π τ σμα.
 

Κα
ἐὰν ς γυνακα, μ λόγια μ ργα μάρτησε σ᾿ ατ τ ζωή, συγχώρησε τν ψυχή της νεκα τς θυσίας, πο μ γέννησε κα πρόσφερε σ Σένα μένα τν νάξιο δολο Σου. Ναί, Κύριε, Κύριε Θεός, δίκαιος κα φιλάνθρωπος κριτής, μ δηγήσεις ατν π τν θλίψη σ θλίψη, π πόνο σ πόνο κα π στεναγμος σ στεναγμούς, λλ ντ τς λύπης, πο λυπήθηκε γι τ μονάκριβό της, σ χαρά. ντ δάκρυα σ γαλλίαση πο τοίμασες στος γίους Σου Θεός, Θεός μου ες τος αἰῶνας. μήν.

Θεέ μου, Σ πο δέχτηκες τν θυσία το βραάμ, πο εδες μ συμπάθεια τν λοκαύτωση τν εφθάε, πο δν περιφρόνησες τ δρα το βελ, πο γι χάρη το Σαμουλ το (γαπητο) παιδιο Σου νέδειξες τν ννα προφήτιδα. Ατς Κύριέ μου, Κύριε, γι χάρη μο το δούλου Σου, δέξου τν ψυχ τς καλς μου μάνας.

Λάβε
πόψη Σου, Κύριε, τος κόπους κα τος μόχθους πο κοπίασε γι μένα. Θυμήσου, Κύριε, τος στεναγμος κα τ δάκρυα, πο χυσε, ταν φυγα π τ χέρια της πρς σένα. Θυμήσου, Κύριε, τος μαστος πο θήλασαν μένα τν ταπεινό, γι ν χαρε τ νιότη μου κα δν πήλαυσε. Δέσποτα, μ λησμονήσεις τι οτε γι μία ρα δν μποροσε ν μ ποχωρισθ κα μ ποχωρίστηκε γι πάντα. Θυμήσου, Δέσποτα, Σύ, πο τ ξέρεις λα, τι, ταν πρόκειτο ν χαρε π μένα, τότε τς στέρησα τν αυτό μου γι τ νομά Σου. Μ ξεχάσεις, δίκαιε, τος σπαραγμος τς καρδίας της τν μέρα πο κατέφυγα σ Σένα.

Γνωρίζεις Κύριε τ
ς γρυπνίες της κάθε νύχτα, νθυμούμενη τ νεότητά μου π τότε πο τν γκατέλειψα. Σ ξέρεις Κύριε, πόσες νύχτες μεινε υπνη, ζητώντας τ πρόβατο, πο κοιμόταν μαζί της. Μ λησμονήσεις φιλάνθρωπε τν πόνο πο συνεχε τν καρδιά της, ταν βλέποντας τ νδύματά μου λιωνε, διότι δν βλεπε πλέον τ μαργαριτάρι της πο τ φοροσε. Θυμήσου Δέσποτα, τι τς στέρησα τν παρηγορι κα τ χαρ κα τν γαλλίαση, γι ν πηρετήσω σένα, τ δικό μου κα δικό της Θε κα Δεσπότη τν λων.

Στε
λε της γγέλους πο σζουν τν ψυχή της, π τ πονηρ πνεύματα κα τ σκληρ θηρία το έρα τούτου, πο πιχειρον ν καταπιον σους περνον νάμεσά τους. ξαπόστειλε σ᾿ ατν Κύριε, Κύριε, σχυρος φύλακες, πο θ πολεμήσουν κάθε κάθαρτη δύναμη, πο θ τ συναντήσουν κα χωρς λύπη κα βάσανο, Θεέ μου, δσε ντολ ν διαχωριστ ψυχ π τ σμα.

Κα
ἐὰν ς γυνακα, μ λόγια μ ργα μάρτησε σ᾿ ατ τ ζωή, συγχώρησε τν ψυχή της νεκα τς θυσίας, πο μ γέννησε κα πρόσφερε σ Σένα μένα τν νάξιο δολο Σου. Ναί, Κύριε, Κύριε Θεός, δίκαιος κα φιλάνθρωπος κριτής, μ δηγήσεις ατν π τν θλίψη σ θλίψη, π πόνο σ πόνο κα π στεναγμος σ στεναγμούς, λλ ντ τς λύπης, πο λυπήθηκε γι τ μονάκριβό της, σ χαρά. ντ δάκρυα σ γαλλίαση πο τοίμασες στος γίους Σου Θεός, Θεός μου ες τος αἰῶνας. μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου