Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

http://syletpatr.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html

Λευτέρης Νουφράκης

 Ο Κρητικός παπάς που τόλμησε να λειτουργήσει στην Αγια-Σοφιά, 466 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης


Επιμέλεια Γιάννη Πορφύρη

Νούφρη τον λέγαν τον παπά
κι΄ήταν απο τσ΄Αλώνες,
που΄ψαλλε στην Αγιά Σοφιά
και δάκρυσαν οι εικόνες





Όλοι γνωρίζαμε, ότι η τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφία έγινε την Τρίτη 29 Μαΐου 1453 και μετά η  Πόλη  αλώθηκε.
Και όμως.... η τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφία, έγινε στις 19 Ιανουαρίου του 1919, από τον παπά Λευτέρη Νουφράκη (1872-1941) από τις Αλώνες Ρεθύμνου.
παπαΛΕΥΤΕΡΗΣ ΝΟΥΦΡΑΚΗΣ - ΑΓΑΠΙΟΣ ΚΑΡΤΣΩΝΑΚΗΣ
«Τον Ιανουάριο του 1919 δύο ελληνικές μεραρχίες που είχαν σταλεί στην εκστρατεία της Κριμαίας στάθμευσαν στην Κων/πολη. Την εποχή εκείνη η Βασιλεύουσα βρισκόταν υπό «συμμαχική επικυριαρχία». Ο πατήρ Λευτέρης Νουφράκης υπηρετούσε στη Β’  Ελληνική Μεραρχία. Όπως εκμυστηρεύτηκε στους συντρόφους του ο Κρητικός Ιερέας από τις Αλώνες Ρεθύμνου «τα όνειρά του ήταν να ακουστεί ο λόγος του Θεού και πάλι στην Αγία Σοφία». Την εποχή εκείνη η εκκλησία λειτουργούσε ως τζαμί και 4 άλλοι στρατιωτικοί Φραντζής, Λιαρομάτης, Σταματίου και Νικολάου επεσήμαναν στον ιερέα πως μια  λειτουργία θα προκαλούσε τους Τούρκους.
Όμως ο παπα-Λευτέρης έχει πάρει την απόφασή του, ήταν αποφασιστικός και κατηγορηματικός.
- Αν δεν έρθετε εσείς, θα πάω μοναχός μου! Μόνο ένα ψάλτη θέλω. Εσύ, Κωνσταντίνε (Λιαρομάτη), θα μου κάνεις τον ψάλτη;
- Εντάξει, παππούλη, του απάντησε ο Ταγματάρχης, που πήρε και αυτός την ίδια απόφαση, κι όλα πια είχαν μπει στο δρόμο τους. Τελικά, μαζί τους πήγαν και οι άλλοι.
ΠΑΠΑ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΝΟΥΦΡΑΚΗΣ
Μπροστά  στην επιμονή του Παπά-Λευτέρη οι τέσσερις άλλαξαν γνώμη. Με τη βοήθεια ενός Ρωμιού βαρκάρη κατέβηκαν από το πλοίο που μετέφερε τη μεραρχία τους και βρέθηκαν στην εκκλησία. Στον χώρο που βρισκόταν η Αγία Τράπεζα ο Παπά-Λευτέρης τοποθέτησε ένα μικρό τραπεζάκι. Βάζει το πετραχήλι του και αρχίζει τη λειτουργία με ψάλτη τον ταγματάρχη Λιαρομάτη. Χρέη νεωκόρου εκτελεί ο υπολοχαγός Νικολάου.

Η εκκλησία σιγά – σιγά γεμίζει από μουσουλμάνους που έχουν έρθει για τη δικής τους προσευχή. Όπως εκμυστηρεύτηκαν στη συνέχεια ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές «οι Τούρκοι μας έβλεπαν χωρίς να ξέρουν πώς να αντιδράσουν αφού αυτό που συνέβαινε ήταν κάτι περισσότερο από απίστευτο για αυτούς». Οι 4 αξιωματικοί κοινωνούν και γίνεται η απόλυση. 
Η Θεία Λειτουργία στην Αγια-Σοφιά, έχει ολοκληρωθεί. Ένα όνειρο δεκάδων γενεών Ελλήνων έχει γίνει πραγματικότητα. Ο παπα-Νουφράκης και οι τέσσερις αξιωματικοί είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν και να επιστρέψουν στο πλοίο. Η Εκκλησία όμως είναι γεμάτη Τούρκους, οι οποίοι έχουν αρχίσει να γίνονται άγριοι, επιθετικοί συνειδητοποιώντας τι ακριβώς είχε συμβεί. Η ζωή τους κινδυνεύει άμεσα. Όμως δε διστάζουν, πλησιάζει ο ένας τον άλλο, γίνονται «ένα σώμα», μια γροθιά και προχωρούν προς την έξοδο.

Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να τους επιτεθούν, όταν ένας Τούρκος αξιωματούχος παρουσιάζεται με την ακολουθία του και τους λέει: «Ντουρούν χέμεν….» (Αφήστε τους να περάσουν). Το είπε με μίσος. Θα ήθελε να βάψει τα χέρια του στο αίμα τους, όμως εκείνη τη στιγμή έτσι έπρεπε να γίνει, αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα της πατρίδας του, δεν ήταν χρήσιμο γι αυτούς να σκοτώσουν τώρα πέντε Ρωμιούς αξιωματικούς μέσα στην Αγια-Σοφιά. Δεν ξεχνά ότι στ’ ανοιχτά της Πόλης βρίσκονται δύο ετοιμοπόλεμες ελληνικές Μεραρχίες κι ακόμη ότι η Κωνσταντινούπολη βρίσκεται ουσιαστικά υπό την επικυριαρχία των νικητών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στους οποίους βέβαια δεν συμπεριλαμβάνονται οι Τούρκοι.
 
Στο άκουσμα αυτών των λόγων οι Τούρκοι υποχωρούν. Ο παπα-Νουφράκης και οι άλλοι αξιωματικοί βγαίνουν από την Αγια-Σοφιά και κατευθυνόμενοι προς την προκυμαία, όπου τους περιμένει η βάρκα. Ένας μεγαλόσωμος Τούρκος τους ακολουθεί, σηκώνει ένα ξύλο και ορμά για να χτυπήσει τον παπα-Νουφράκη. Διαισθάνεται, ξέρει ότι αυτός ο παπάς είναι ο εμπνευστής, ο δημιουργός αυτού του γεγονότος. Ο ηρωικός παπάς σκύβει για να προφυλαχθεί, αλλά ο Τούρκος καταφέρνει και τον χτυπά στον ώμο.
 
Λυγίζει το σώμα του από τον αβάσταχτο πόνο, όμως μαζεύει τις δυνάμεις του, ανασηκώνεται και συνεχίζει να προχωρεί. Στο μεταξύ ο ταγματάρχης Λιαρομάτης και ο λοχαγός Σταματίου αφοπλίζουν τον Τούρκο, που είναι έτοιμος για να δώσει το πιο δυνατό κι ίσως το τελειωτικό χτύπημα στον παπά. Ήδη, πλησιάζουν στη βάρκα. Μπαίνουν όλοι μέσα. Ο Κοσμάς μαζεύει τα σχοινιά και αρχίζει γρήγορα να κωπηλατεί. Σε λίγο βρίσκονται πάνω στο ελληνικό πολεμικό πλοίο ασφαλείς και θριαμβευτές.
 
Ακολούθησε διπλωματικό επεισόδιο και οι «σύμμαχοι» διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος αναγκάστηκε να επιπλήξει τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Όμως κρυφά επικοινώνησε μαζί του και επαίνεσε και συνεχάρη τον πατριώτη ιερέα, που «έστω και για λίγη ώρα ζωντάνεψε μέσα στην Αγια-Σοφιά τα πιο ιερά όνειρα του Έθνους μας».
 
 
Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές το ιστορικό της Θείας Λειτουργίας που έγινε ύστερα από 446 χρόνια στην Αγια-Σοφιά από τον ηρωικό παπα-Λευτέρη Νουφράκη.

O Παπά Λευτέρης Νουφράκης πέθανε στην Αθήνα στους Αμπελόκηπους ύστερα απο κρυοπαγήματα που υπέστη στην Αλβανία, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος σαν πήγε εθελοντής ενώ είχε βγει στη σύνταξη!

Μετά το Αλβανικό νοσηλεύτηκε στα Γιάννενα και επέστρεψε στην Αθήνα όπου στις 5-8-1941 πέθανε από τα κρυοπαγήματα που  επιδεινώθηκαν μετά από τραύμα που είχε στο πόδι του,  αυτό από μάχη στη Σμύρνη της Μικρασιας 

ΠΑΠΑΝΟΥΦΡΑΚΗΣ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Σήμερα δεν υπάρχει καμία προτομή του στο χωριό του, στην πόλη του Ρεθύμνου, στον περίβολο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης ή σε κάποια πλατεία της πρωτεύουσας της Ελλάδας. Κανένας δρόμος, έστω και ο πιο ασήμαντος, δε φέρει το όνομά του. Καμία αναφορά δε γίνεται στη ζωή και στη δράση του στα πλαίσια της τοπικής ή της εθνικής μας ιστορίας. Τίποτε απ’ όλα δεν έχει γίνει! Όχι γι αυτόν. Αυτός το χρέος του το έκαμε χωρίς να αποβλέπει σε κανενός είδους ανταπόδοση. Αλλά για μας, για μας που έχουμε ανάγκη από τέτοια ηρωικά πρότυπα, από ισχυρά στηρίγματα, για να, μπορέσουμε να κρατήσουμε και να διασώσουμε ό,τι είναι δυνατόν από την ταυτότητά μας, από τα ιδανικά του γένους μας, από την ίδια την ψυχή μας.
ΠΗΓΕΣ
(Τα Νέα 17-10-2009).







 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1 σχόλιο:

  1. o παππους μου ήταν ανηψιός αυτου του αδρείου ανδρός της πατρίδος μου και μου επιβεβαιωσε λέξη προς λέξη την αλήθεια αφού του την είχε ακούσει απο τα ίδια του τα χείλη....το καλοκαίρι που μας περασε πηγα να γνωρίσω το μέρος της καταγωγης μου όπως και του ιερέως αυτου και το μόνο που υπαρχει ευτυχως είναι η λειψανοθήκη του και ενα μικρό μουσείο προς τιμήν του..Ομως σε κανένα αλλο μέρος δεν υπάρχει τίποτα προς τιμήν του και όσες φορες προσπαθησα να το επαναφέρω δεν βρήκα ανταπόκριση....Ομως είναι τιμή μου που εστω και λίγο στο σόι μου υπάρχει αυτος ο επιφανεστατος ιερεας του οποιου το παραδειγμα και η ζωή αποτελεσε ινδαλμα για μενα και την οικογένεια μου-Νικος Σαβορις-Φλώρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή